Senioren in Wilbertoord

Conclusies

• Er zijn zorgen over het bestaansrecht van voorzieningen en de wijze om deze te blijven bereiken in de toekomst.

• Er zijn zorgen over de leefbaarheid van Wilbertoord en de aantrekkelijkheid hier te wonen voor andere doelgroepen (jongeren en gezinnen)

• Voor deze doelgroep is autonomie, zelfstandigheid, erg belangrijk en het stellen van een hulpvraag wordt als vervelend ervaren.

Aanwezigen

• 7p personen uit Wilbertoord [Verbonden maar lokaal]

• 1p uit Mill [Gezellig en toegankelijk]

Inzichten uit het gesprek

Momenteel ervaren de deelnemers van dit gesprek een goede vrijheid van mobiliteit, zelfstandigheid en autonomie worden als erg belangrijk beschouwd. Er wordt gelopen, en gefietst en alle deelnemers maken gebruik van de auto. Barrières die persoonlijk worden ervaren zijn de toegankelijkheid van voetpaden en fietspaden. Cuijk en Uden zijn goed bereikbaar met de buurtbus en lijn 91, al zou de aansluiting richting Uden met een aantal kleine aanpassingen geoptimaliseerd kunnen worden. Naar de toekomst toe zijn er zorgen, bijvoorbeeld wanneer de fysieke of financiële mogelijkheden afnemen.

De regiotaxi komt vanuit Oss, echter wordt benoemd dat het niet altijd zeker is of er een tijdslot beschikbaar is en spontaniteit van activiteiten is niet mogelijk. Ook wordt er een barrière ervaren in relatie tot de gebiedsgrens richting Noord-Limburg. Een deelneemster gaf aan dat een buurtgenoot werd toegewezen aan een verzorgingstehuis op het randje met Noord-Limburg. Met de regiopas kan je niet grensoverschrijdend rijden, de sociale kring van de buurtgenoot woont echter voornamelijk in Wilbertoord, de persoon in het verzorgingstehuis krijgt daardoor geen/veel minder bezoek.

Deze personen maken zich wel zorgen over de bereikbaarheid en leefbaarheid van de kern en de kern als aantrekkelijke woonplek. Voor de meeste voorzieningen en activiteiten zijn mensen gericht op de voorzieningen van de kern Mill. Naar de toekomst toe is er een gevoel van onzekerheid of deze bestemmingen bereikbaar blijven. Dit gevoel van onzekerheid heerst ook met betrekking tot het bestaansrecht van voorzieningen, zowel de bestemmingen (o.a. horeca) die nog wel in Wilbertoord zijn als die daarbuiten. De senioren in Wilbertoord maken zich bijvoorbeeld ook zorgen over de bereikbaarheid van werk en onderwijs van inwoners. Hierbij wordt onder andere anekdotes beschreven van reizen van jongeren naar ’s-Hertogenbosch en de afhankelijkheid van de auto voor volwassenen. Er worden teruglopende ledenaantallen van sportverenigingen benoemd en er wordt gesproken van afwegingen voor de woonplaats in relatie tot werk. De wens van aandacht voor de lokale situatie wordt geuit.

Momenteel zijn er veel lokale initiatieven en individuele sociale groepen. Zo komen 35 verenigingen samen bij het gemeenschapshuis waar ook het groepsgesprek plaatsvond. Er is ook ondersteuning van mantelzorgers en vrijwilligers, waarvoor financiële vergoedingen zijn. Dit is niet bij iedereen bekend en een behoefte voor centrale informatievoorziening is geuit. Tegelijkertijd wordt het gesprek ook benoemd dat hulpvragen stellen als vervelend en lastig wordt ervaren.